320. Magiczny brzuch

Na wstępie od razu zaznaczam dwie rzeczy: tak, będzie o ciąży i nie, nie użalam się, nie dziwię po prostu dziś czas na krótkie spostrzeżenie.

Odkąd krągłość mojego brzucha nie można zrzucić już na karby zbyt wielkiej ilości grochówki albo fasoli, w niektórych miejscach obserwuje dość osobliwe i dwubiegunowe zachowanie.

  

Z jednej strony wiele osób chce dowiedzieć się jak się czuję, śpię, jem, wypróżniam. Jestem jak biały kruk albo cholernie „interesująca persona”..... chociaż powinnam napisać cholernie interesujący brzuch, ja jestem tylko dodatkiem, termosem. 

Z drugiej zaś strony mój brzuch „znika”  niemalże zawsze gdy stoję w kolejkach. Kolejki, w szczególności przy kasach supermarketów, to jakieś magiczne miejsce gdzie żaden inny klient nie widzi mojego stanu… nie wiem, czy to chwilowa ślepota czy może jakiś magiczny „ogromny blask, poświata ” tak mocna i jasna, że musi odwrócić wzrok ….. 

Jednymi z niewielu osób, które widzą / ale nie dostrzegają brzucha są ekspedientki w sub-kolejkach np. przy wędlinie. Niby widzą, niby powinny stosować się do informacji na tabliczkach (inwalidzi i kobiety w ciąży obsługujemy poza kolejnością) ale słowo NIBY jest tutaj kluczowe. Na tabliczce się kończy… Kiedyś jedna z nich powiedziała mi, że jedna z klientek poskarżyła się, że ona musi czekać a taka jest uprzywilejowana – jak za komuny i że PRL się już dawno skończył.

Generalnie kładę laskę na ich łaskę. Czasami tylko lubię obserwować jak ta ślepota rozprzestrzenia się jak czarna dżuma i już po chwili wszyscy widzą coś ciekawszego, fascynującego w innych kierunkach niż mój....

P.S. Co ciekawe nie przypominam sobie zbyt wielu takich akcji podczas dwóch pierwszych ciąż...